معنی نصیر اصفهانی - جستجوی لغت در جدول جو

نصیر اصفهانی(نَ)

لغت نامه دهخدا

(اِ فَ)

امیر معزالدین محمد بن عبدالرحمن اصفهانی. از امرای هرات بود و بسال 952 هجری قمری درگذشت. او راست رساله ای در اقسام میاه. (از اسماءالمؤلفین ج 2 ستون 240)

لغت نامه دهخدا

امیر اصفهانی

(اَ رِ اِ فَ)

امیربیگ قصاب. از شاعران دورۀ صفویان بوده و بقصابی اشتغال داشته. در عهد شاه عباس ثانی درگذشته است. از اوست:
روزی بشب کنم بصد اندوه سینه سوز
شب را سحر کنم بامید کدام روز؟
(از تذکرۀ نصرآبادی ص 419).
و رجوع به فرهنگ سخنوران شود

لغت نامه دهخدا

قصار اصفهانی

(قَصْ صا)

ابراهیم بن عبدالله بن اسحاق اصفهانی، مکنی به ابواسحاق. از محدثانی است که مرده شوئی نیز می کرده و در این کار به پیروی از سنت مبالغه به خرج میداده و ازاینرو به قصار موسوم شده است. وی از ولید بن ابان وحسن بن محمد دارکی و جز ایشان روایت کند. او به سال 373 هجری قمری در 103سالگی وفات کرد. (لباب الانساب)

لغت نامه دهخدا

ندیم اصفهانی

(نَ مِ اِ فَ)

ملامحمد روضه خوان. به روایت مؤلف صبح گلشن از دیار خود رخت عزیمت به هندوستان کشیده در لکهنو به ملازمت وزیر آصف الدوله بهادر (متوفی 1150 هجری قمری) رسیده است. در رثای آصف الدوله گفته:
گلشن عشرت به تاراج خزان رفت ای ندیم
شامه استشمام حسرت می نماید از نسیم
نقشبند کاف و نون بر تربت آصف نوشت
هاهنا روح و ریحان و جنات نعیم.
رجوع به صبح گلشن ص 513و قاموس الاعلام ج 6 و فرهنگ سخنوران شود

لغت نامه دهخدا

ناصر اصفهانی

(صِ رِ اِ فَ)

میرزا محمد، مشهور به گل کار و ملقب به درویش ناصر علی. وی از مریدان و مجذوبان نورعلیشاه است، و به روایت هدایت ’در تمام عمر به جز شلواری لباس قبول ننموده، اغلب در بیرون شهرستان به سر می برده’ است. او راست:
خراباتی که رندان را مقام است
برو صوفی که خامان را حرام است.
و نیز رجوع شود به ریاض العارفین ص 337 و سخنوران چشم دیده ص 122 و طرائق الحقایق ج 3 ص 88 و ریحانه الادب ذیل گل کار

لغت نامه دهخدا

نایب اصفهانی

(یِ بِ اِ فَ)

محمد رضا، متخلص به نایب. از شاعران قرن دوازدهم و معاصر با شیخ محمدعلی حزین لاهیجی است. او راست:
ناله پنداشت که در سینۀ ما جاتنگ است
رفت و برگشت سرآسیمه که دنیا تنگ است.
رجوع به قاموس الاعلام ج 6 و ریحانه الادب ج 4 ص 161 و تذکرۀ صبح گلشن ص 503 شود

لغت نامه دهخدا

نوید اصفهانی

(نَ)

محمد حسین اصفهانی (میرزا...) از شاعران قرن یازدهم است، وی به هند رفت و در کشمیر توطن گزید و در همانجا به سال 1187 هجری قمری درگذشت. او راست:
ندارم خواب تا از یار پهلویم تهی مانده ست
خوش آن شبها که آرام دل من می غنود اینجا
چنان در کلبه ام پیچید بوی زلف مشکینش
اگرآید کسی در روز داند شب که بود اینجا.
(از تذکرۀ روز روشن ص 856) (صبح گلشن ص 566) (از آتشکدۀ آذر ص 435). و رجوع به نگارستان سخن ص 135 شود

لغت نامه دهخدا

نوری اصفهانی

بهاءالدین (حاجی میرزا نوری) بن حاجی ملا محمدعلی نوری اصفهانی، معروف به فاضل نوری، از فقهای قرن چهاردهم هجری و از اکابر علمای اصفهان است، گاهگاه شعری می گفته و فاضل تخلص می کرده است، این بیت از اوست:
به طوف کعبه کجایند عاشقان که مگر
چشند لذت دور نگار گردیدن،
وی به سال 1343 هجری قمری در اصفهان وفات یافت و در تکیۀ بابا رکن الدین مدفون گشت، (از ریحانه الادب ج 4 ص 248)

لغت نامه دهخدا

نوری اصفهانی

(یِ اِ فَ)

میرزا نوری اصفهانی، به روایت مؤلف صبح گلشن ’مستجمع مکارم صفات و شیخ الاسلام هرات’ بوده است. او راست:
پیش هر موی توام عرض نیازی دگر است
من بغل باز کنم چون تو کمر باز کنی.
(از صبح گلشن ص 560) (قاموس الاعلام ترکی ج 6) (فرهنگ سخنوران)

لغت نامه دهخدا

معنی نصیر اصفهانی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما